Sy hoegden noch net achterom te sjen,
de mannen fan de Snitser Pan,
it siet der yn ’t begjin net yn,
mar mei gelok en oan de wyn
wie ’t yn de rin noch net ferlern.

En oan de ein seach Douwe** ’t sitten,
hy koe it roer sels sjitte litte.

Sy wiene nei de start foaryn te sjen,
de mannen fan it Lemster skip,
it rûn en ’t siet dus grif wol goed,
gelok en twirren joegen moed,
in topplak, dat seach sels in bern.

Mar Jelle*** seach it net mear sitten,
te ier fan start, hy hat it witten.

* Wedstriid by Terherne
** Douwe Visser
*** Jelle Reyenga

Fjoerwurk past by ’t Feanhoopfestival,
dat ha de skippers witten,
want se giene te betiid fan wâl;
de festivallers makken lol,
se lieten eigen rotsoai sjitte.

Mar fan ’t jier gjin misferstân, de start
soe mei in kûgel barre
dy’t de loft yn skeat mei fjurrich read,
gjin skûtsjeskipper seach mear swart,
elk koe op tiid de rûte farre.

Elke rûte waard in karrûsel,
ientoanich sûnder knallen
as de wite petten op griis hier,
dy’t dreauwen by de skûtsjes del,
it festival wie har tafallen.