In stim klonk út ‘e fierte wei
foar wa’t it strange oardiel trochjaan moast:
de godsman Habakuk;
it wie in boadskip dat it leed oansei
troch ’t leger út it easten mei syn foarst:

Ut it easten rop Ik harren op,
Chaldeeërs, in grimmitich folk.

Fan dat skaai giet út in wrede rop,
in wredens skerper as in dolk.

Hynders lykas panters stowe oan,
as steppewolven fluch en fûl.

Ruters fleane út ‘e nacht de moarn
yn, streekrjocht ôf op harren doel.

Wa’t de macht hat, sette se foar gek,
it lot fan keningen is spot.

Dat gjin foarst dy’t harren macht ferbrekt,
wat har de krêft jout, is in god.

Yllustraasje ‘Profeet Habakuk’