Men freget om in argumint
en tinkt it earst oan dynamyk
fan boarch en leger tagelyk,
in wetteroanfal ûnbekend
of previnsje foar ’t klimaat.

De reade weach jout oan it aard
fan wat de wrâld te wachtsjen stiet,
dat alles op of ûnder giet;
as striid net folget op it praat,
rêdt allinnich ’t rompkastiel.

De fierte lit in oar byld sjen:
twa parallelle spoaren oer de dyk,
yn dit ferbân wol ien tefolle;
stappen stean foar rjochte rêgen,
mar dy krije net gelyk,
wat giet ferlern?

De loft is leech en lit ferlies
sjen fan ’t gaotysk, kriezjend miuwefolk,
in flecht dy’t winternachten wolle;
klomjend by de opklapbrêge
yn de stêd driuwt as in wolk
de flecht oer ’t iis.