De skeante oan de brede feart,
dêr wie it plak om stil te sitten
op ‘e earste drokke fiskersdei,
dat heit hat harren fangen leard,
mar sûnder fisk, se ha it witten.

Se seagen har de eagen út
hoe’t hjerringslynders fiskjes fongen
op ‘e earste drokke bernedei,
se joegen harren kroast de bút
en dûkten wer mei folle longen.

De drokte wie alhiel gjin pleach,
want nei it fiskjen kaam it rêsten
op ‘e hjerringslyndersdei:
de jongen op ‘e memmerêch
en heit fûn rêst nei ’t rappe bêst sa.

Sjoch gjin boatsje driuwen, mar nei skippen
mei de mêsten yn de wolk,
dy’t delsjocht op it sljochte skipkefolk,
kin dat dy in moer ferhippe?

Dochs kin ik it sjen werom net litte,
want wêr’t rint de bûlevaar,
wie ’t Simmerrak mei altyd winterwaar,
dêr koe heit wol noflik sitte.

Foto: Gemeente-argyf Snits

‘k Sjoch de bern stean op ‘e klinkertstrjitte,
feest fanwege it portret,
mar fierder rint har stroffelpaadsje net,
dêr koe mem wolris mei sitte.

Foto: Frysk Skipfeart Museum