Jou de romte foar syn reek,
it leafst yn elke long,
wat oerbliuwt dat is inkeld jiske,
wa’t kankert wurdt wer jong
en Siger hâldt de preek.

Woansdei komt mynhear pastoar
mei ’t tsjerklik jiskefet
foar ’t krúske op ‘e lege holle,
want boete wol de wet,
dêr is de mage foar.

Freed is wer in hjitte dei,
dan komt de brân deryn
troch bommen op ‘e folle hollen,
de jiske as woestyn,
dat bringt de Führer mei.

Pablo Picasso

It wie as klonk der rûn alarm,
want bluodrich riisde yn it swart de sinne,
stadich, want fertiisd yn tûkeguod;
hoewol’t it kâld wie, waard ik waarm,
mar ‘k rûn net foar dit teken fuort,
wol moast ik earne hinne.

It wie wol wier, dat frjemde lûd
kaam tichterby en streekwyt út ‘e hichte,
net te kearen as it ûnheil brocht;
it taaste my djip yn it moed,
want wat te sjen wie, hie ‘k net tocht:
’t begûn ek yn de lichte.

De flammen lôgen nei it swurk
yn wolken reek, ik tocht: evakuaasje
fan pasjinten út Antonius,
de rêdingtsjinsten oan it wurk!
Doe rûkte ik de keuken, dus
wie ’t inkeld snertsensaasje.