mei 18, 2018
fan Jacob Jordaens*
In bern wurdt grut troch heit en mem,
mar net de jonge Aktaion,
hy liet him tusken harten sjen
en learde sjitten fan Cheiron.
Gjin jager wie oan him gelyk,
hy smiet de spear en skeat nea mis,
wie eigenwiis: ‘Sjoch wat ik kin!’
Dat stiek goadinne Artemis.
Hy jage mei it iene each
op Artemis, dy’t baaide bleat,
har wylde spatten rekken him,
doe gie it op ’e kop ferkeard.
Syn lea feroaren yn in hart,
gjin hûn werkende Aktaion,
hy soe syn hûnen nea wer sjen…
in byld kriich hy doe fan Cheiron.
* Jacob Jordaens (1593-1678)
Skilderij ‘Aktaion en Artemis’