In wie in wike lang in wite wrâld
mei op it iis it swart fan mar ien rûnte,
lyts ûntwyk yn ’t wâljend wiet
foar fûgelbûnt yn mannichfâld,
in kâlde dûs, dus efkes ûnder.

De wrâld is folle grutter as in wek,
ek rûn, fan kâld nei waarm, as wie ’t in wûnder
foar wa’t djipgeand ûndergiet
dat frjemde fûgels libje ek
yn mannichfâld, stil yn de sinne.

Se tripken proastich by it wetter lâns
mei yntuysje – wêr is wat te winnen
foar de mage – en dêr stiet
de bûnte kloft lang yn balâns
foar fûgels dy’t nijsgjirrich binne.