De rook kaam har temjitte yn de flecht,
de lâning, klim en doe in dûk,
wat joech it dat it wie net libbensecht,
as massa sûgje makke ’t smûk.

De bealch wie rûn, doe soe it steil werom,
in wjukslach, klim en doe in klap,
it joech massaal panyk, gjin wurd oer stom,
yn ’t swiet fersûpe is gjin grap.

It is mar wêr’t it yn ’t bestean om draait,
is ’t libbensnocht, dan hâldt men ’t fol,
al is it dravend yn in plastic bol.
Fersûpe? Sels net as men leit.