Wat kin ik der no oan dwaan

Wat kin ik der no oan dwaan
dat stiel my foar de eagen komt
wannear’t ik moarns myn rûte rin
nei ’t slachfjild, grien fan kamûflaazje…
koene wy ús slach mar slaan.

Nee, net keare ’t oare wang
ta as it iene krijt in klap,
dat wurd hat stielhurd no gjin sin
mei klusterbommen foar de boargers…
binne wy foar ’t slaan te bang?

Wis, dy slach treft elkenien,
net inkeld op dat oare wang,
mar fan de krún sa nei it kin
en fierder nei de beide skonken…
transformearje wy yn stien?

Stiennen bliuwe op har plak,
bewege net nei ’t slachfjild ta
om mei te dwaan oan it ferrin,
sadat it rjocht ferslacht dy naasje
fan ‘wy krije ús gerak’.