Unwennich

admin

oktober 19, 2016

Unwennich

Se ha de klap noch net ferwurke,
’t skieden trof har noch it meast
troch keapmanshân dy’t har ferdreau
mei hjir in slach en dêr in skreau,
mar no? De iene siket by de oare treast.

Dêr lizze útteld no de memmen,
’t skieden die wol efkes sear,
mar einlings fine sy de rêst
nei moannen fan ‘ik doch myn bêst,
de bek dus ticht, it is de lêste kear’.

Se binne der noch net oerhinne,
rinne my rap achternei
as koe ‘k wat oan har tastân dwaan,
slachtofferhelp op mjitte jaan:
‘De bek mar iepen, fret jim weemoed wei.’