oktober 12, 2016
Dêr leit sy dan mei sloppe kop, de snaffel drippend, lamme flerken, jong bolbjirken markol, heech yn ’t krop.
Dit mokkel hie it witte kind, mar blyn foar de mobile wurken hat se te let murken dat it went.
It jonkje hat noch roppen: ‘Ho!’ It mokkel wie net fan sân hasten, fleach dochs fierder, mar se wie te slow.
mei 6, 2024
april 29, 2024
