Stilstean by it neiteam

Der is noch romte, hat er sjoen,
de doar stiet foar him iepen,
dus wêrom net in wjukslach dwaan,
al wie ’t mar om te sliepen.

Hy hat syn hert gjinien noch jûn,
is net foar eigen aaien
en ’t kroast in faai bestean te jaan,
no’t jagers frijút jeie.

Dus jou him mar ’t appartemint
mei útsicht oer de dakken,
dan sjocht er hoe’t in oar it docht
en heart har grif wol gakken.

Wat no, in reidhin dy’t dêr rint
of stiet dy stil by ’t neiteam?
Sy sjocht noch yn de takomst ljocht,
hy hâldt it by in deidream.