De wei nei ’t Snitser striidtoaniel
rint al fan âlds troch Offenwier,
foar ’t doarp in rampsenario;
it eigen folk seach, stjerrend wier,
de dea foar eagen, faak ek grien en giel.

Syts wie noch jong, doe klonk ’t protest
al tsjin it iepen racesirkwy,
foar boer en ko in risiko;
in plan rûn rap fan dy nei dy,
no racet se sels, it rôljen slagget bêst.

Sneon wie de wei it feesttoaniel,
want iepen moast dochs it trottoir;
de auto’s holden efkes ho,
mar sjoch, de fyts wie no ’t gefaar
foar Syts, ’t senario opnij har diel.