‘k Stie stil en dreamde stadich troch
by ’t joadske tsjerkhôf yn de kjeld,
it wite laach lei der noch,
de stilte, gjin geweld.

Ik lei de holle tsjin de stjer
en dreamde oer in neare tiid,
doe hearde ik mysels: ‘Ik stjer,
mar net nei earst de striid.’

‘k Seach op by ’t skuorren fan de grûn,
waard dizich Joad nei Joad gewaar,
ek Jezus, dy’t nei foaren rûn:
‘Kom út dit skrouske waar!’

‘k Gie mei de Joaden op ‘en paad
en stiek mei har de brân deryn,
it jildpaleis gie fan de kaart,
syn reek ferwaaide op ‘e wyn.