Fermaak yn de moarn

Wat kin de moarntiid biede
oan ljocht en oar fermaak
de lêste oere yn it tsjuster?
’t Mystearje jout meastal as taak
om dêr yn stilte nei te rieden.

Dan rinst oer kronkelpaden
en sjochst de eagen út,
litst ûnferwachts it tastel flitse,
’t mystearje jout it oan as bút:
de wylde flecht fan tûzen kaen.

De stilte brekt troch ’t kriezen
fan skimen yn de hel
fan oars net as it neare tsjuster,
dan saaie se as sketten del,
wêr’t tûken harren plakje wize.

Dan rinst wer troch op paden
mei sicht op oar fermaak:
in rige rêgen yn it skynsel
fan taret wurde op ’e taak
fan hoe de dei besteklik lade.