Se sitte yn Parys of yn Berlyn
en roppe: ”t Is no fiif foar tolven,
op ‘e klokslach komt it klear!’
Se redendiele noch in kear
en proastje mei in glêsfol wyn,
mar litte euro’s oer oan wolven.

’t Is kletse yn har finansjele talen,
tiid genôch om ien foar tolven,
gjin weet fan Israels ferhalen.

It barde yn Jeruzalem yn ’t lân
fan soannen, stammen, altyd tolve,
mei dat tal kaam ’t grif wol klear,
mar Mammon krige alle ear,
dat Babel stiek de stêd yn brân
en liet it lân oer oan de wolven.

Hy leunt op ’t boek, sit nêst de gouden skalen,
de profeet, op slach fan tolven,
en swijt foarearst yn alle talen.

Rembrandt