Mar doe’t de klok begûn te slaan,
ferriisden wite kleden
as beskerming tsjin de kjeld,
gjin sterveling koe’t antwurd jaan,
Advint wie net de reden.

De middeis rûn de strjitte fol
mei folk, djip yn de kragen,
wittend dat ferwachting telt
wol út wat de kommersje wol:
foar elk it wolbehagen.

Kamiel en wize seagen ’t oan
mei langstme nei de dagen
fan de berte fan de Soan.