Hy hat de hichte socht
mei útsicht op ‘e beam
dy’t sicht jout op in kryst
as yn in minskedream:
in toppunt yn it wyt.

Mar ’t hat him oars net brocht
as hichte om te sjen
wêr’t âlde bôle struid
wurdt, dat gjin krom ferlern
giet yn de lege tiid.

Dy’t lykwols leger fljocht,
sjocht by it minskeguod
al gau it hiele stik;
hy giet der net mei fuort,
is krystbol mei wat wyt.