Bizar

Se ha net folle om ’e hakken
alve fan de tolve kear:
myn stappen op ’e promenade,
ik bin der meastal gau mei klear,
gjin nijs op beide kaden.

Mar fan ’e moarn betiid wie ’t rekke,
want ik telde trettjin kear
en skuorde beide eagen iepen,
it wie as hie ik it net mear:
it tal, al stie ’k te sliepen.

Twa skippen leine oan de kade,
yn myn eagen wie ’t bizar:
in hippyskip en oarlochsboaiem,
ik rekke derfan yn de war
op Houkes promenade.

Matroazen wiene oan it klimmen,
wylst de hippys sieten stil
te meditearjen oer it wetter
en wat it letter wurde sil:
‘Ik trimme en do swimme?’