Sykjende fisker

fan Albert Neuhuys

It waard in twongen houlik:
fisker wurde gie fan heit op soan,
dus wie er mei de see fertroud
en yn it tiidsferrin ek troud,
mar wie de see wol froulik?

Sa dreauwen him de weagen
fan syn langstme nei de fêstewâl,
dêr’t hy wis wie fan ’t iepen rút,
mar fierder net… de earste tút
hie hy noch net foar eagen.

Sy hie har eagen rjochte
op it hânwurk, tichter as in net,
dêr’t sy gjin fisk mei fange koe,
it wie de fraach oft sy dat woe…
sy wist wat fiskers sochten.

* Albert Neuhuys (1844-1914)
Skilderij ‘Fiskersfrijerij’