Wylst it tsjuster jaget oer it swurk
en weagen rôlje razend oan,
belibje lytse minsken ’t grutte wurk
fan kening See heech op ‘e troan.

De seelju op it sinkend dek
beskreauwe ’t needlot op ‘e wyn,
wylst seilen slaan en mêsten kreakje,
fersûpt it lûd, wurdt libben skyn
en makket kening See har gek.

De sjoggers, streekjes op it strân,
djip yn it kraachbûnt fan de jas,
kin ’t skouspul fan tichtby beëagje,
want eagen litte net gau los
wat kening See slacht mei syn hân.

De fiskers ha op tiid it swurk
besjoen mei ’t each op kommend waar
en brocht de boaten troch de brâning;
wylst kening See stjoert baar nei baar,
ferdjipje sy har yn it wurk.

As it tsjuster fan it griis fertelt
hoe’t kening See de wrâld regeart,
dan sjocht de minske hoe’t syn libben telt
en wat er fan it needlot leart.

* Jan Porcellis (1584-1632) wie ien fan de earsten
dy’t op it mêd fan de seeskilderkeunst
in ienheid fan kleur, ljocht en romte berikte.
Hy wie de eigner fan in ‘jachtschuyt’
en koe it wetter dus fan tichtby.