Skerp bliuwe

fan Frans van Mieris*

It gie net fierder sûnder snijen,
nettsjinsteande dat hy fierder seach
as ’t boek dat him yn de besnijing hie,
yn skrift in spegel fan ’t hielal,
dêr hie it mei te krijen.

Hy kriich al ier each foar de ierde,
dy’t syn draai fûn yn it universum,
foar wittenskippers al in iepen boek
mei eigen ierde as planeet,
mar fierder moast men riede.

As wittenskipper woe hy fierder,
fan de iene nei de oare stjer,
wol wittend mei in brein dat flymjend skerp
bleau, want oars kaam syn ear yn need,
hy wurke as in siedder…

… dy’t wurden struide oer de ierde
foar kollega’s yn de wittenskip,
mar fierder moast hy mei syn each en brein
skerp bliuwe, ek syn guozzefear
op tiid it mes oanbiede.

* Frans van Mieris (1635-1681)
Skilderij ‘Alde man dy’t syn pinne snijt’