Hy gie syn wei troch it bestean,
in pylger ûnderweis nei ’t ljocht
om dêr syn lêst te bringen;
healwei sakken moed en klean
en hoe’t er mei himsels ek focht,
hy helle gjin oerwinning.

Earst kaam de Tiid as âlde man,
de hear fan moannen, hiel it jier,
dy’t noch syn lêst ferswierre;
hy rekke der mismoedich fan,
noch djipper sakke er en skier
wie ’t útsicht, klear waard ’t hjirre.

Want froulju kamen nei him ta,
dat hy it hegerop wer socht:
Geduld om mei te dragen,
Hope woe him sicht ta ha,
de kym dy’t kleure fan it ljocht,
hy seach hoe ’t it wer dage.

* Abraham Janssens (1575-1632)
wie in skilder út Antwerpen,
dy’t yn syn tiid like heech
yn oansjen wie as Rubens.