De lear fan de Sinezen is:
de fierte freget grut formaat
om ’t lânskip op te nimmen,
heech en breed, soks bylket wis
yn oerlis mei it ljocht en skaad.

De hichte wiist de wolken ’t spoar
fan see út nei it heuvellân
om ’t felle ljocht te dimmen;
stadich skoot it yninoar
en sjoch de fingers fan in hân.

De breedte lûkt it wetter mei,
al kronkeljend de seekant út,
in stream om mei te swimmen,
slepend, sterker yn de draai
fan súd nei noard, fan noard nei súd.

De djipte lit it lânfolk sjen
op ’t paad dat yn dit oard ferdrinkt,
gjin lûd om mei te stimmen;
minsken wurde hjir wer bern,
mar wie dat net op Sina’s wink?

* Philips Koninck (1619-1688)
wie in skilder fan formaat
op it gebiet fan lânskippen,
mar minsken kamen der by him
bekaaid út.