Wrakken

van Thomas Moran*

Het heeft niets van een fort
zo tussen kalme zee en strand,
hoewel het vaartuig jarenlang
de hoogste golven had weerstaan,
waaraan heeft het geschort?

Het was uit koers geraakt,
kwam in de branding, stuurloos op
het strand; na jarenlange vaart
trok ’t wrak de commentaren aan:
de stuurman werd gekraakt…

… door stuurlui op het strand,
die imiteerden golf na golf,
zoals die kraakten plank na plank,
als eerste ging het schip eraan…
de stuurman bleef aan land.

Een stuurman, onderdak
op zee, houdt zelden op de kust
zijn blik gericht en blijft op koers,
maar koerst hij op de branding aan,
dan wordt hij ook tot wrak.

* Thomas Moran (1837-1926)
Schilderij ‘Strandscène op Fort George Eiland’