Zoals hij staat, is zijn bestaan,
verwilderd onder zonnegloed
en boven steen en stuivend zand,
hij is met moed zijn gang gegaan
in dit geschonken land.

Geschonken is ’t door Allah’s gloed,
gegrondvest door een breed gebaar,
gestuurd door wilskracht, hard als steen,
vandaar de breed gerande hoed,
hij is hier maar alleen.

En knielt hij eenmaal in het stof
met niet te tellen, want zoveel
geloofsgenoten buigen mee,
dan bidt hij zonder hoed de lof,
zijn ja wordt nooit een nee.

* Etienne Dinet (1861-1929)
Schilderij ‘Arabier met grote hoed’