Zij heeft een snoer met menig kraal
en telt daarmee de jaren uit
naar mama’s levensgroot verhaal:
de baby met de lieve snuit.

Het is haar ernst om groot te zijn,
vandaar de sluier op het haar,
haar baby heeft nu nog geen pijn,
je weet maar nooit, elk loopt gevaar.

Zij slaat de pagina’s vlug om
en telt daarmee seconden uit,
wie trager reageert, is stom,
want alle klokken tikken luid.

De sporen drukt zij in de flank
van ’t paard, dat aanzet voor de sprong,
je weet maar nooit, straks loopt hij mank
en tikt het door, klinkt nooit de gong.

* Schilderij ‘Lullaby’
Schilderij ‘The page of times’