Het oerbegin was in de zee
die golfde van verwachting
door alle tijden heen,
het leven bruiste ritmisch mee
nog zonder arm en been.

De aarde baarde plots een rots
waarop het leven stootte
van klein tot lichaamsgroot,
de aanblik was nog ver van trots,
hybridisch en in nood.

De zee bood toen geen wijkplaats meer,
aritmisch en onstuimig
besprongen golven ’t oord
van schrik en angst, nog zonder veer,
maar toch, er was een poort.

* Schilderij ‘Magic secret gates’