Angst voor de supernova

van Edmund Munch*

Zijn lippen houdt hij op elkaar,
hoewel zijn blik spreekt van verbazing,
angst uit zich in het gezicht,
hij ziet het einde van de eeuw,
uit blijft nog de schreeuw.

Zijn blik ziet niet de felle zon,
die hem in één tel zou verblinden,
zijn gezicht gaat naar het licht
dat van de supernova spat,
diep is ’t zwarte gat.

Miljoenen jaren duurt het nog
voordat de zon een supernova
wordt, waarop hij zich al richt,
zijn angst uit hij nu met een schreeuw,
ook voor deze eeuw.

* Edmund Munch (1863-1944)
Schilderij ‘Zelfportret’
Schilderij ‘De zon’