september 12, 2021
fan ûnbekend*
Hjir stean wy, beukers fan heit Stalin,
want ús memmen wurkje op it lân,
dêr’t heit foargoed de baas oer is,
syn wurd stiet boppe alle hollen,
mei ús takomst is neat mis.
Wy geane mei ús juf nei skoalle,
dy’t ús sjonge lit by de trompet
in ferske op ús leave heit,
tink net dat wy net leare wolle,
dogge alles wat heit seit.
Wy ha gjin oare as heit Stalin,
mem seit dat dy oare wie koelak
en dat dy neat te sizzen hie,
hy wie op ’t eigen lân tefolle,
dus mei him wist heit wol rie.
No rinne wy as bern fan heity
Stalin mei syn wurden troch it lân
oer oare heiten hinne nei
ús boarterstún om op te dollen…
nee, neat út ’e skiednis wei.
Foto ‘Russyske beukers’
september 5, 2021
fan ûnbekend*
In heale iuw wie ’t bitend sâlt
yn Yndysk iepen wûne:
de sâltwet fan it Britske ryk,
it folk mocht sels it sâlt net winne,
dat ûnrjocht doarme oer de wrâld…
… troch Gandhi, dy’t in oprop die
oan ’t folk mei iepen wûnen:
in sâltmars as protest allyk
nei see om dêr it sâlt te winnen,
it rjocht soe komme nei dy die.
It sâlte swit rûn oer de hûd,
dêr koe it folk mei winne
de sympaty fan hiel de wrâld,
it dripte yn de Britske wûne
en kaam sa yn it blauwe bloed.
Nei santjin jier wie ’t eigen sâlt
yn Yndia te priuwen…
de mars nei frijheid joech de moed.
* Foto ‘Sâltmars’