juli 31, 2022
fan Käthe Kollwitz*
Wat sjocht sy foar har as de mem
fan Peter, omkaam op it slachfjild,
noch mar santjin jier,
sa’n iere dea is net te leauwen,
mar dy is no ienkear stjerrend wier.
Net ien kear hat sa’n barren west,
it is al lang net mear te tellen,
noard, west, east en súd,
gjin wynstreek is dêroan ûntkommen,
jong ferstoarnen fleane net mear út.
Hy bliuwt noch trije dagen thús
om swijend oan mem te fertellen
dat er fan har hâldt,
sy hâldt him fêst, har eigen waarmte
bringt sy oer op him, want hy is kâld.
Syn kjeld fielt sy har libben lang,
kringt by har troch yn hiel de lea en
hout sy út yn stien,
it is dan makliker te leauwen
dat hy wie doe folle mear as ien.
* Käthe Kollwitz (1867-1945)
Tekening ‘Selsportret’
Tekening ‘Mem en dea bern’
juli 24, 2022
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Sy waarden beide wrâldferneamd,
mar net omdat hy har op ien hân droech,
wol om de finger oan de trekker,
skot nei skot foar har gewin,
sy ha fan kapitalen dreamd.
De krisis makke ’t útsichtleas
foar beide om te gean foar in bestean
dat mear joech as ienfâldich iten,
harren wie dat fierste min:
‘Wy ha in fin mear as in bears!’
In winkelman kriich earst in klap…
fan Clyde, de flinke dame stie har man,
sy woe har Bonny ymponearje:
‘Sjoch wat ik as frou ek kin,
myn stellen is gjin flauwe grap.’
Nei trettjin moarden, kapitaal
dat telde, kriich de plysje har yn byld,
der klonken mear as tûzen skotten;
rykdom hie foar ’t pear gjin sin
mear nei de ein fan har ferhaal.
* Foto ‘Bonny en Clyde’
** Foto ‘De auto fan it pear nei de besjitting’
