juni 24, 2018
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Ferbjustering want San Francisco
like harren stêd net mear,
se wiene út ’e sliep wei skodde,
dûbel seagen se de ommekear.
De ierdebrek fan San Andreas
wisten stedsjers amper fan,
dy lei foar har gefoel bedobbe,
boppe wie foar Jan en alleman.
It skodde op ’e skaal fan Richter
heger as it sifer acht,
de himel hat de ramp net stoppe,
liet dy deis de djipte oan de macht.
De stêd feroare yn in púnheap,
heechop lôge oeral fjoer,
dat wat de stedsjers dreech bebodde
hiene, gie yn reek en jiske oer.
Om’t muorren op ’e strjitte leine,
griepen plonderers rap ta,
de kûgel hat de misdie stoppe,
trof, sa’t letter sein waard, inkeld twa.
It leger rûn troch San Francisco,
helpers stiene foar elk klear,
de deaden koe gjinien beroppe,
nettsjinsteande dat kaam wer de kear.
* Foto ‘Nei de ramp sjen’
** Foto ‘Nei de ierdskodding’
juni 10, 2018
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Gaudí lit Barcelona sjen
as stêd fan weach en hichte,
heech troch mannich slanke toer
en muorren dy’t as wetter weagje,
nea giet dy beweging oer
yn wat foar ’t keunstich each net kin,
de foarmen sprekke as gedichten.
Gaudí, reumatysk al as bern,
seach foarmen yn beweging,
reizge yn de tiid werom
en liet de âlde stilen weagje
tusken wrâldsk bestel en from,
sa gie gjin stikje keunst ferlern,
fan boppen kaam foar him de segen.
Guadí seach boppe stêd en lân
de ‘Hillige Famylje’,
tuorren fan in katedraal,
in oseaan dy’t ivich weaget,
sa fertelde hy ’t ferhaal
fan ’t Bern oan heit en mem har hân,
it sil de tiden troch noch spylje.
* Foto ‘Antoni Gaudí’
** Foto ‘Sagrada Familia’