augustus 19, 2018
fan ûnbekend*
Se leit no sels op bêd
en hat gjin krêften mear
om neisten help te bieden,
heart noch har rappe trêd,
is nea mei earder klear,
kin fan har folk net skiede.
Hoewol’t se neat mear sjocht,
krijt sy it unifoarm
foar eagen yn de jierren
fan skot nei skot, ’t gefjocht
dat útrûn op in stoarm,
dy’t bystân iepenbierre.
Sy stie se rêstich by,
ferwûnen út ’e striid,
en bleau om oan te hearren,
wat die har faakris nij:
de geast sa djip en wiid
foardat soldaten stjerre.
Se wit, har eigen tiid
rint stadich nei de ein;
de Oarder fan Fertsjinste
klinkt as har eigen liet,
dêrmei is alles sein…
sy stie ek by de minsten.
* Yllustraasje ‘Florence Nightingale’
augustus 12, 2018
fan Jan Luyken*
De ierde skodde foar de twadde kear**
en fage Port Royal yn see
by resten fan de earste beving,
fan keninklik wie doe gjin sprake mear,
Jamaica koe de stêd net keare.
Twa iuwen earder wie de earste kear***
dat skokken Port Royal de see
yn dreauwen op wiet sân dat floeide,
twatûzen rekken doe foargoed yn ’t near,
Jamaica koe de dea net keare.
Foar dûmny Cotton Mather wie it klear,
gjinien koe ’t misse yn syn preek:
‘God sprekt ta minsken hjir op ierde!’
Fan empaty wie doe gjin sprake mear,
Jamaica koe Gods wurd net keare.
* Jan Luyken (1649-1712)
Yllustraasje ‘Ierdbeving op Jamaica,
ûndergong fan de stêd Port Royal’
** Yn 1907
*** Yn 1692