september 13, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Karel Capec skôge fier foarút,
lei syn helder sicht yn wurden fêst:
de robot liet er ier al rinne
as de slaaf fan homo sapiens,
mar ’t rûn úteinlik op neat út.
Robots wiene spilers op ’t toaniel,
produsearre yn it R.U.R.-fabryk,
om foar it minskdon tiid te winnen,
mar wêr loek it folk moreel de grins?
Elk kriich úteinlik ’t bluodrich diel.
’t Waard rebûlje tsjin de slavernij,
robots moarden ’t hiele minskdom út
behalve ien, wat soe dy kinne?
Neat, want alle robots stoaren út…
foar beide wie ’t foargoed foarby.
Foto ‘Karel Capec’
Foto ‘R.U’R.’
september 6, 2020
fan ûnbekend*
Kin in ketter hillich wurde,
Jeanne d’Arc, jongfaam noch mar,
dy’t har as man ferklaaide,
foar de Frânsman moedich focht,
har dieden fangt men net yn wurden.
Lit de dieden fan har tsjûgje,
Jeanne d’Arc wie neat te bar,
al wie Gods stim har hillich,
dy’t se somtiids hearre mocht,
sy soe foar Him har knibbels bûgje.
Nei oerwinnings finzen nommen,
waard sy as in bist ferkocht,
de Ingelsman, skynhillich,
seach har foar in ketter oan,
doe is se yn it fjoer omkommen.
Mar it wie fiif iuwen letter
dat de paus seach har yn ’t ljocht
fan hilligens, hy klaaide
har yn frommens op ’e troan,
befrijd wie Jeanne d’Arc… gjin ketter!
* Skilderij ‘Jeanne d’Arc, de faam fan Orléans’