mei 31, 2019
fan Gustave Klimt*
Har heit, Akrisios fan Argos,
woe net ha dat Danaë waard swier
fan wa dan ek;
in toer fan izer sûnder sier
wie har ferbliuw… nea los fan Argos?
Mar Zeus kaam by har wylst it reinde,
troch dy gouden rein waard sy doe swier,
sa koe it ek;
god sels en Danaë, ’t wie wier
dat sy allinnich ’t berntsje heinde.
Sy kamen beide yn in kiste
troch Akrisios, lykas in dier:
de heit as gek;
in fisker kaam doe fluch yn ’t spier,
seach mem en soantsje net as bisten.
* Gustave Klimt (1862-1918)
Skilderij ‘Danaë’
mei 24, 2019
fan ûnbekend*
Lit my ’t ferhaal fertelle,
want beskieden is freon Pythias,
dy’t sûnder skuld de deastraf krije soe…
ús freonskip hat de einstreek helle.
In oanslach hied er yn de holle,
sa woe hawwe Dionysios,
tiran fan Syrakuse, mar soks soe
myn freon nea dwaan, der is tefolle…
… al filosofysk troch ús hinne
gien, behalve dan de moardoanslach;
wy tinke inkeld wat der barre soe
as minsken slim tamtearre binne.
As freonen bleauwen wy yn lykwicht,
Pythias mocht earst op sakereis,
ik naam syn plak yn, kaam er net werom,
dan hie ’k de dea as tsjuster útsicht.
Tirannen tinke faak it kweade,
dêrom wie ’kmy en myn freon ferlern,
mar filosofen sjogge ’t libben rom,
’t bleau mei ús freonskip lang yn wearde.
* Yllustraasje ‘Damon en Pythias’