mei 18, 2018
fan Jacob Jordaens*
In bern wurdt grut troch heit en mem,
mar net de jonge Aktaion,
hy liet him tusken harten sjen
en learde sjitten fan Cheiron.
Gjin jager wie oan him gelyk,
hy smiet de spear en skeat nea mis,
wie eigenwiis: ‘Sjoch wat ik kin!’
Dat stiek goadinne Artemis.
Hy jage mei it iene each
op Artemis, dy’t baaide bleat,
har wylde spatten rekken him,
doe gie it op ’e kop ferkeard.
Syn lea feroaren yn in hart,
gjin hûn werkende Aktaion,
hy soe syn hûnen nea wer sjen…
in byld kriich hy doe fan Cheiron.
* Jacob Jordaens (1593-1678)
Skilderij ‘Aktaion en Artemis’
mei 11, 2018
fan Giovanni Demin*
fan ûnbekend**
Hy brocht mar tolve skippen yn,
it wie mar lyts, dat kontingint,
earst foer hy brûzend foar de wyn,
dy Ajax wie in flinke fint.
In man fan dieden, net fan ’t wurd,
hy hie genôch oan hint en hân,
hantearre mei gemak it swurd,
dêrmei in libbenslange bân.
It rûn heech op mei Odysseus,
twa Griken yn in hjit konflikt,
ta argewaasje fan god Zeus,
wat Ajax woe, waard net berikt.
Gjin wurd wie nedich foar syn wraak
op eigen folk, teminsten as
Athene der net wie, syn taak:
de skiep, hy sloech der flink op los.
Hy seach it bloed fan kop oant sturt
en skamme him de teannen út,
stiek yn de grûn syn bluodrich swurd
en keas de dea as einbeslút.
* Giovanni Demin (1786-1859)
Skilderij ‘Ajax’
* Yllustraasje ‘Selsmoard fan Ajax’