juli 4, 2021
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Chang Tso Lin koe amper lêze,
gie leaver mei ’t gewear op jacht,
hie ek gjin nocht oan skriuwen,
fiskjen hie him yn de macht,
mocht graach yn Mantsjoerije wêze.
Chang Tso Lin woe dit wol witte,
wist ek wol te kommen oan
de macht en dat te bliuwen,
wat foldie de kriichshear skoan,
yn Peking hat er jierren sitten.
Tjiang Kai-Sjek mocht dat net lije,
syn stribjen wie in nasjonaal
belied, de macht ferdriuwe
fan de kriichshear, dy syn taal
mocht gjin gehoar yn Sina krije.
Tjiang Kai-Sjek woe Mao slite,
want kommunisten pasten net
by nasjonale liuwen;
Mao skreau syn eigen wet,
hat Sina op ien steapel smiten.
* Foto ‘Chang Tso Lin’
** Foto ‘Mao Zedong’
juni 28, 2021
Doe lei de wrâld foar dy yn ’t tsjuster,
seachst gjin takomst foar dyn blêd
fanwege ’t wite krús,
dat foar dy de ein betsjutte,
mar dat wie earjuster.
Hjoed sjochst de takomst foar dy ljochtsjen
troch in minske yn de stêd
mei hert foar de natuer,
krijst troch har dyn krún fergrutte,
kinst dyn stam wer rjochtsje.
