oktober 24, 2021
fan ûnbekend*
It barde yn de jierren tritich
dat de heechmoed riisde nei de top,
hoewol’t de finansjele delgong
djip bûge liet de earme kop.
‘Lit ús de wolken hjoed beklauwe,
want de wolkeklauwer hat berikt
de top fan ús fertsjinne opgong,
wa’t yn de djipte bliuwt, dy stikt.’
Se sûzen mei de lift nei boppen,
klimme siet net yn har keale aard,
matearje hie net folle djipgong,
oerflakkich libje joech ek baat.
De hichte joech in wrâldwiid útsicht
oer it wrâldryk dat gjin grinzen koe;
de fraach bleau oer: wêr wie de yngong
foar ’t folk dat foar har wurkje soe?
Se koene ’t langer net beklauwe,
dat de wolkeklauwer bleau heal leech;
mei bûgde holle nei de útgong
wie foar de wolkeskrabbers dreech.
* Foto ‘Empire State Building’
oktober 18, 2021
Gjin fûgel ropt it roekoe
oer de weagen fan de Snitser mar,
syn rop klinkt by de Potten,
hy nimt de beammen dus foar kar.
Gjin miuw fljocht nei de pôle
dy’t de namme Roekoe earder hie,
dat eilân is ferdronken,
it wist mei ’t minne waar gjin rie.
Foar him wie stoarm korona,
’t firus dat him deadlik troffen hat,
de ein fan Roekoepôle…
sjedêr wat folle letter bart.
Twa jier gjin skûtsjesilen,
dat de skippers fielden har as wees,
de ein fan de tradysje?
Sjedêr de Roekoepôlerace!
