november 13, 2021
fan ûnbekend*
Jesaja
Yn swym leisto op strjitte,
dronken troch de grime fan de Hear,
want dronken hasto út syn beker
oant dy leech wie oant de lêste drip.
Dyn soannen litte ’t sitte,
want sy lizze lykas do yn swym,
beskonken fan de Hear syn grime,
net in soan dy’t dy de hân tastekt.
Wurd dêrom wekker, wekker
wurde, riis oerein, Jeruzalem,
do hoechst tenei net mear te drinken
út ’e tsjelk fan syn grammoedichheid.
It smakke dy net lekker,
dus ferdrukkers, dronken wurde jim,
dy’t stampend oer dy hinne wâden,
lykas wie dyn rêch in stripe grûn.
* Yllustraasje ‘Tsjelk’
november 8, 2021
De ierde leit noch yn it tsjuster
sûnder wei om oer te gean
nei wêr’t wy earder wiene:
oeral yn de romte stean…
wa is it paad net bjuster?
De hege himel wol gjin tsjûge
wêze fan wat mei ús bart,
wêr’t wy no noch foar steane,
want de takomst liket swart…
wa moat net djipper bûge?
Sjedêr, ynienen komt der boppe
’t ierdske oan de himel ljocht
en wêr’t wy earder stiene,
komme wy wer ta ús rjocht…
wa soe dêr net oer roppe?