februari 14, 2022
Sjedêr, de jûn lûkt nei de nacht
en spriedt syn ljocht oer poel en mar,
wylst brâne noch de lampen
fan de wrâld… hoe lang noch?
’t Wurdt sa njonkelytsen kâld.
It grutte ljocht nimt noch yn acht
de ôfspraak fan it oer-begjin
om yn de nacht te skinen
foar it folk… hoe lang noch
is it foar de ierde tolk?
Sjedêr, de moarn komt noch mei pracht
fan streken boppe mar en poel,
hoewol’t de fjoertoer hinget
al wat skean… hoe lang noch
kin it strieljend fierder gean?
februari 7, 2022
Al wekker foar in nije flecht
stie hy heech op ’e brêgeleuning
djip te tinken oan de nacht,
dy’t swart wie as syn eigen fearren,
mei ’t gefoel ‘ik bin it echt’.
Hy wist ‘ik bin yntelligint’,
dus koe hy nacht oan dei ferbine
mei syn brein fan read nei ljocht,
fan bloed dat ier begûn te streamen
nei ’t gefoel ‘ik bin in fint’.
En doe’t de himel kaam yn ’t ljocht
dat út syn brein begûn te streamen,
wylst syn fearren bleauwen swart,
liet hy him as in hearsker hearre:
‘Wit, ik ha de dei betocht.’
Syn tinken bliuwt totalitêr,
want as diktator sil er hearskje
oer de fûgels fan it gea,
dy’t mei har kleuren witte litte:
‘Hy is oeral, hjir dan dêr.