december 27, 2021
Se binne roppich nei de nacht
doe’t hoeders harren plicht net diene,
want ynienen hold gjinien de wacht.
Wol seagen sy it ljochte stal
fan wa’t sy hielendal net koene,
sprekkend spile hy in frjemde rol.
Sy skrillen op fan ’t lûde liet
dat net by harren keppel paste,
dus folslein by kop en sturt lâns glied.
By ’t daagjen seagen sy frjemd op,
want tusken harren stie in krêbe,
samar wie der fretten, dat folop.
In feestlik barren foar de skiep,
it kaam op harren oer as wûnder
nei in nacht mei mar in bytsje sliep.
december 22, 2021
Hy hat him mei út Dútslân nommen
as de tûke keapman C en A,
foar Friezen ek de lapkepoep…
hy woe der neat foar ha.
De hege hoed hat hy ôfnommen,
foar boerinnen wie it derop ta,
sy tocht dat hy foar Friezen kroep…
jawis, hy woe der neat foar ha.
Hy soe wol wer ris by har komme,
ier of letter yn de stêd, no sa,
de Friezen libben as in groep…
mar stjerrend wier, hy woe der neat foar ha.
De krystbeam hat sy doe oannommen,
letter koe sy him as C en A,
der wie gjin sprake mear fan poep…
mar wrachtich wier wie wol, hy woe der wat foar ha.