maart 21, 2022
De sinne sil in wike skine,
wylst de wyn deis lizzen giet,
it fielt dan justjes waarmer oan
as dat de tiid it hawwe wol,
dit wie it dan… oant moarn.
De beammen sille oan har bine
waarmte, wol in wike lang,
de blêden komme der dan oan,
de tûken reitsje samar fol,
dit wurdt it dan… oant moarn.
De takomst wurdt samar ferline,
sa’t gjinien ferwachte hie,
hy hold it oant it lêst ta fol,
sa’t hy it die op eigen toan,
dit wie it dan… farwol.
maart 18, 2022
fan Jan de Bray*
Wa’t de wet jout, wit net yn it foar
de konsekwinsjes fan de regel,
dy’t dochs jildt foar elkenien
en net allinnich foar de oar.
Troubrek kaam yn Grikelân faak foar,
wa seach himsels dan yn de spegel?
Brekkers ha dat selden dien,
sy folgen domwei ’t âlde spoar.
’t Wie Zaleukos dy’t dêr wat oan die,
de wet oer troubrek kriich syn segel:
wa’t net oan de wet foldie,
ferlear de eagen troch dy die.
Doe’t Zaleukos’ soan de trou ferbriek,
wie dat foar heit in grut dilemma,
as famylje wist er rie:
net blyn, wylst ien wol twa kear stiek.
Stutsen waard sawol by heit as soan,
sadat de soan ien each behâlde
koe, hy wie net elkenien,
foar beide kaam it derop oan.
* Jan de Bray (sirka 1627-1697)
Skildering ‘It oardiel fan Zaleukos’