april 18, 2022
Wat kin ik der no oan dwaan
dat stiel my foar de eagen komt
wannear’t ik moarns myn rûte rin
nei ’t slachfjild, grien fan kamûflaazje…
koene wy ús slach mar slaan.
Nee, net keare ’t oare wang
ta as it iene krijt in klap,
dat wurd hat stielhurd no gjin sin
mei klusterbommen foar de boargers…
binne wy foar ’t slaan te bang?
Wis, dy slach treft elkenien,
net inkeld op dat oare wang,
mar fan de krún sa nei it kin
en fierder nei de beide skonken…
transformearje wy yn stien?
Stiennen bliuwe op har plak,
bewege net nei ’t slachfjild ta
om mei te dwaan oan it ferrin,
sadat it rjocht ferslacht dy naasje
fan ‘wy krije ús gerak’.
april 15, 2022
Gjin blau-giel stekt omheech
as teken fan oerwinning,
gjin sprake fan horizontaal
as teken fan it flakke lân…
hjoed sprekt it doek in oare taal.
Dy taal klonk jierren lyn
as teken fan oerwinning
op ûnderdrukking troch de macht
fan nazi’s mei in hurde hân,
dy’t makke op ’e frijheid jacht.
Hâld swart-giel dêrom heech
as ein fan de besetting
troch nazi’s mei in wreed ferhaal
fan op it lêst de Waach yn brân,
hjoed sprekt it doek de frijheidstaal.
Lit blau-giel sprekke fan
de krêft om fol te hâlden,
al liket it soms neare nacht,
de frijheid hâldt úteinlik stân
wannear’t de geast de macht ferslacht.