mei 16, 2022
In hynder hâldt fan dynamyk
en lit dat sjen mei ’t fjouwerjen,
de fjouwer poaten fan de grûn,
gjin wêzen is oan him gelyk.
Syn namme kriich de hynsteblom,
mar net op grûn fan kleur of kop,
frjemd is him ek it fjouwerjen,
dus komt de namme oer as krom.
Mar sjoch, dêr stiet in greide fol
mei hynsteblommen nei de bloei
dy’t roppe on in suchtsje wyn
om te feroarjen bol nei bol.
Ynienen is der dynamyk
fan poatsjes, dûnsjend op ’e wyn,
dy’t harren nei de fierte fiert,
it is oan ’t fjouwerjen gelyk.
mei 9, 2022
Sy hat it no al wûn
mei ’t sitten op in peal:
it giet fan dei nei nacht,
de nacht rint nei de dei,
sy hâldt altyd de wacht.
Sy wachtet oant de jûn,
dan giet de kleur ferlern
en slacht sy net mear acht
op wat it grien har sei:
‘Do hast de hoop yn pacht.’
Sy hâldt de hoop foargoed;
al wurdt it nachts ek stil
en giet de kleur ferlern,
sy nimt it deiljocht mei,
kin nachts de hannen sjen.
Sy jout dêrmei de groet
fan iepen sit ik dei
en nacht foar ’t freegjend folk
mei langstme nei de wei
fan hoop… ik bin de tolk.