Archive for the Lyrysk Deiboek category

It jeien hat de wrâld ferbline
foar wat nei de lichte koerst
mei ’t rizen fan de arrogânsje
dy’t troch macht en dollars rûst
as twirren dy’t gjin rjochting fine.

Mar wêr’t de wyn it wetter swypket
rjochting memme earm om ’t lân,
is foar it berntsje gjin garânsje
dat it bliuwt oan heite hân,
as ’t folk net foar de takomst diket.

De Grienedyk sil ús fernije
wat de koers ek wêze kin:
foar ’t rizend wetter de ynstânsje
om te driuwen: bist en bern
sil Noach yn syn arke krije.

It sulver siert de iere moarn,
as út ‘e fierte dreunt it leger
op ‘e frjemdling oan.

Oerdwealske pubers, bûnt en bleat,
ferbalje ein en blauwe reager
út ‘e swettesleat.

De frijheid stjit dêr op ‘e grins
fan oant safier, in flinke bolle
bliuwt noch efkes wins.

Se stoarje nei de fotograaf
– wat soe dy digitaal no wolle –
bûge dêrnei braaf.

En as de man dan fierder rint,
begjint de greide wer te dreunen,
want de wyldens wint.

De fierte lit it melkfee sjen,
te hearren is it kleiend kreunen:
‘Pubers, bliuw noch bern!’

De skientme fan de sulverkroan
sprekt heechop fan it jonge libben
yn de iere moarn.