Archive for the Lyrysk Deiboek category

Hoe lang fielt men de âlderplicht
en ropt om op it paad te bliuwen
fan jongsôf nei folwoeksenheid,
earst dan op wjukken fuort te driuwen.

It jong hat lang noch net it sicht
op alle risiko’s yn ’t libben
en heart net nei wat wiisheid seit,
hat jong al mei de âlders kribbe.

Sa rûn er op syn eigen paad,
want eigen wiisheid soe him wize
it plak fan de ûneinichheid,
dêr koe syn ego loftheech rize.

Mar út ‘e hichte kaam it skaad
fan wêr’t syn âlders him op wiisden,
syn ego kromp ta lytsichheid,
in griisbûnt protsje siet te grizen.

Hoe soene âlders net de plicht
mear fiele om by need te roppen,
sels middenyn de puberteit,
al kribje se mei hjitte koppen.

Heechsimmer wie it hjoed yn Snits
mei parasols mar sûnder sinne
foar it famke wyt en read de frou,
it klapte, swingde hinne
wer, de holle wiet, de lippen droech.

Gjin sterveling mear yn de kroech,
it libben dûnse op ‘e strjitte
op it ritme fan in Frânske frou:
Piaf koe ’t mar net litte,
want ‘Edith, elle ne regrette rien’.

Piaf út Snits wie ’t oan te sjen
hoe’t ynspiraasje har rap hippe
liet, hoewol wat steviger fan bou;
se krige droege lippen
fan ’t heechsimmerske chanson yn Snits.