Archive for the Lyrysk Deiboek category

Dy deis woe hy de wrâld ferkenne,
by de wite muorren wei
nei… wat koe ’t skele, him gjin barst,
hy naam elk hoekje mei,
want sa wie Benne.

Hy wie gewoan as hûntsje berne,
mige, skite, ’t hearde sa,
en snipte út en troch in woarst;
it rûn op skiten ta,
want dat moast Benne.

Ynienen hearde hy ien rinnen
dy’t him rôp, net ûnbekend,
hy stie ferstive, want hy doarst
net nei dy lilke fint,
sa trille Benne.

Hy moast noch oan syn namme wenne
as de baas him rôp, mar ’t waard
no tiid, hy draafde sa’t it moast
as jonkje nei syn aard,
want sa wie Benne.

De tiden sjogge op ús del
omdat it minskdom foar de takomst bout,
it leafst de hichte yn:
de toer fan Babel is it folk fertroud,
mar dat ferline is net mear yn tel.

De tsjerke hearde by ’t bestel
fan troch de tiden hinne takomst ha,
it leafst de hichte yn;
dêr woe mynhear pastoar foar elk op ta:
ûnwis de himel, wisser wie de hel.

De skoallemuorre stiet oerein,
mar stiennen binne âlder as de bern
dy’t foar de takomst gean;
sy ha de hiele wrâld noch op besjen
en sitte mei gjin wif begjin of ein.

It leechste liket wat ûnhuer
mei ’t neaken frommes as wie ’t Babelsk hoer,
in minsklik hichtepunt
mei ’t each op ’t spul yn de teatertoer,
de tiid is ryp foar justjes mear kultuer.