oktober 24, 2022
It heart net sa,
it is der fier by troch
yn ’t ramt fan it klimaat:
in lege plestik sek
kin dat no noch?
Sa tusken ’t grien
misstiet de swarte sek
as wie de hoop ferlern
en hie de dea it wûn…
bin ik no gek?
Net gek, mar wol
blyn foar de lette hjerst,
dy’t ôfbrekt wat bliuwt oer
fan ’t hoefblêd op myn paad:
in rare rest.
Mar wat fergiet,
jout oan de minske troch
de syklus dy’t it rêdt,
dêr’t hy in diel fan is…
sa heart it doch?
oktober 17, 2022
Lit de sinne syn eksploazjes
stjoere nei de ierde ta,
miljoenen jierren hâldt dy stjer
it fol mei kearnen dy’t har splitse,
sjoch de loft yn fjoer en flam,
gjin sprake fan dat hjoed ien stjert.
Sprek net fan de kearn dy’t splitse
kin op ierde, want dan ha
de beammen harren kleur ferlern,
ferskroeie yn ien klap de bisten
sûnder dat men dat noch sjocht
en roppe kin: ‘Wêr is myn bern?’
Lit de sinne moarn opkomme
boppe Oekraïne, sa
dat dit folk fredich libje kin,
de takomst fan it lân tarisse
sûnder driging fan de Rus,
de kearn as ienheid jout wer sin.