Archive for the Lyrysk Deiboek category

Tusken Snits en Brekken rûn in feart,
omseame troch de wâlden
fan boerepleats en klinte,
bochtich as de hôf fan Eden slang,
de duvel listich en ferkeard,
dy’t neat lit by it âlde.

Wâldfeart wie syn favorite plak
om ’t skipsfolk tsjin te hâlden,
dat bealge om de rinte
op te bringen fan de skûtsjeskuld;
se flokten op it duvelsrak,
mar dát bleau by it âlde.

Satan brocht it nije ek teplak
mei bochten om te hâlden
en mannichfâlde sinten,
want noch altyd sprekt yn ’t hôf de slang:
de beammen waarden ‘Duvelsrak’,
hy liet ek dat by ’t âlde.

De oanfleanrûte wie wol goed,
krekt foar de heuvel loek er op
om rom deroer te kommen;
in lêste check noch foar de top,
mar doe sprong ’t sein op read… as bloed.

De wjukken krigen earst in klap
yn botsing mei de smelle peal
dêr’t hy omhinne kromme;
de romp wie foar de helte keal,
de brutsen sturt hong yn in flap.

De tsjiftsjaf dy’t it skouspul seach,
fleach hastich nei it deadsgebiet,
noch mei de stille tromme;
doe sloech er oan en song it liet
fan djippe rou, ien lange weach.