november 21, 2022
De beam sjocht hjoed de dize
wer, sûnt moannen foar it earst,
en skrillet dêrfan wekker,
wurdt him fan de tiid bewust
dat hy syn griene kroan ferliest
en ropt de sinne oan om útstel.
De sinne sil grif rize
heger as de dize sjen
lit en de beam ferwachtet,
want hy is him wol bewust
fan tiid en oere op ’e wrâld,
it útstel past net yn syn omgong.
Sjedêr… op eigen wize,
simmerdeis net foar it earst,
brekt hiel it lânskip iepen,
no earst stekt de beam bewust
de lege wolk hjoed nei de kroan,
fan útstel wol er neat mear witte.
* Foto ‘Lânskip yn de iere moarn’
** Foto ‘Lânskip yn de rin fan de dei’
november 14, 2022
Hy stekt syn skerpe snaffel út,
kin amper rêstich stean of gean,
it moat foar him hjoed barre,
steatlik set er stap foar stap
op ’e sneup nei bút.
Gek is er op in stikje fleis,
want fegetarysk smakket net,
dêr is er earrebarre
foar, it giet fan hap nei hap,
withoefolle deis.
Sy hâlde harren snaffel yn
en driuwe yn de eigen styl,
it mei har hjoed wol barre,
wêrom moat it altyd rap
mei net folle wyn.
* Foto ‘Earrebarre’
** Foto ‘Swannen‘
