Archive for the Lyrysk Deiboek category

It paad wie smel, rûn by de reiden lâns,
ik stie derfoar, wie asfalt wend,
de wei dy’t breed is en bekend,
mar út ‘e fierte kaam: ‘Dit is dyn kâns!’

Dus wie de kar it smelle paad by ’t reid
lâns, dêr’t in lytse dobbe lei;
ik stie derfoar, mar wist de wei
net nei myn kâns, wat wie in fêststeand feit.

De fierte kaam ynienen tichterby,
want troch de sinne loek de mist
rap op en sjoch wat ik doe wist:
de fûgels spilen inkeld mar foar my.

De peal wie ’t sintrum fan in moarntiidstrim
foar swarten op in westersk wiet,
in spegel foar de blanke, dy’t
mei sulverfearren hie de swierste stim.

Domenico Fetti

Dan Mozes, hoeder fan de keppel,
dy’t it opnaam tsjin de macht
fan farao, dy’t mei de kneppel
swierder makke ’t wurk mei stiennefracht.

De wurden lôgen yn de flammen:
‘Ik ûnthjit: Ik bin derby,
gean hinne, hoeder, yn myn Namme,
meitsje ’t slavefolk fan wrotten frij!’

Rembrandt

Dan Jezus mei syn keppel, tolve
earst en letter… wa hat teld?
Hy wie as hoeder tusken wolven,
as profeet hat Hy de wierheid meld.

En Fedde yn de Fryske krite
hat fol fjoer de kneppel keard
fan ûnrjocht, woe de wapens slite
fan dejinge dy’t de machtskearn leart.

Mar hjoed de dei, wa sil it sizze?
Is der noch wol ien profeet?
As kneppels swypkje, swakken lizze
litte, sprekt allinnich de proleet.